در وجود هر انسانی سه نوع حالت نفسانی وجود دارد : والد درون ، کودک درون و بالغ درون
والد درون ، آن بخش از شخصیت ماست که شبیه آنچه از والدین خود دریافت کرده ایم عمل می کنیم.
اکثر اوقات ارتباط و نگاه والد به دیگران از بالا به پایین است.
رفتار و احساسی که از این بخش از شخصیت بروز می کند، بیشتر وقت ها به صورت حمایت، کنترل، انتقاد و یا لظهار نظر است.
والد این واقعیت را نادیده می گیرد که جهان هستی بر تفاوت ها بنا شده است و انسان ها علائق، احساسات، توانایی ها ئ نیازهایشان شبیه به هم نیست.
والدینی که والدانه می اندیشند و عمل می کنند، این واقعیت را نادیده می گیرند که هر نسلی با نسل پیش تفاوت دارد و خلقت جهان بر این اساس است که هر نسل تواناتر از نسل قبل باشد.
مثال هایی از والد:
- خودم انجام می دم
- چرا اینجوری درس میخونی؟!
- چه جوری با این مرد زندگی میکنی؟
- خرفت
- دختر من فرق میکنه! فقط باید درس بخونه
- پسرم خسته میشی! چقدر بازی میکنی!؟
همسری که والدانه می اندیشد و عمل می کند؛ در واقع نمی داند هدف از ازدواج چیست. هدف از ازدواج این است که زن و مرد یاد بگیرند در رابطه، نیمی خودشان سهم دارند و نیمی طرف مقابل.
شخصیت والد به دو شکل بروز می کند: 1- والد حمایتی و مهربان 2- والد کنترل کننده
– والد حمایتی
چنین شخصیتی حمایت را راه ارتباطی خود با دیگران و بهترین روش ابراز محبت می داند.
والد حمایتی قدرت عمل، توانایی فکر کردن، حق اشتباه کردن و در نتیجه امکان رشد و پیشرفت را از طرف مقابل می گیرد.
والد حمایتی خود را تواناتر از دیگران می داند و فکر می کند دیگران توانایی و قدرت عمل انجام کارها را ندارند. بنابراین در کارها قدرت عمل را به دست می گیرد و موجب کم شدن توانایی طرف مقابل می شود.
رفتار حمایتگر والد نه تنها فرد حمایت شده را به فردی کم توان در اداره امور تبدیل میکند بلکه در فرد حمایتگر پس از مدتی حس توقع و خشم را ایجاد میکند.
مادر حمایتی در دوران پیری: “چقدر برای بچه هایم وقت و انرژی گذاشتم اما اونا اصلا حالیشون نیست”
شوهر حمایتی: “من هر کاری برای زنم می کنم ولی اون هیچ کار برای من نمی کنه!”
دوست حمایتی: من همیشه به دوستم تو مهمونیاش کمک میکنم اما وقتی اون میاد خونه من، فقط میشینه و هیچ کاری نمیکنه!”
باید توجه داشت شخصیت والد حمایتی به دو شکل است؛ منفی (مانند موارد بالا) و مثبت (پرستاری که از بیمار مراقبت میکند-مادری که از نوزادش مراقبت می کند)
-والد کنترل کننده:
والد کنترل کننده با اظهار نظر و انتقاد دنیا را برای خود جای امنی می سازد. او احساسات دیگران را نادیده می گیرد و در ناخودآگاهش تنها عقاید خود را درست می داند و معتقد است دیگران اشتباه می کنند.
او از جمله
هایی نظیر (تو همشه باید….، تو نباید…، چرا اون کار رو کردی!؟، نگو!، نکن! و….) استفاده میکند.
یک والد کنترل کننده عقاید خود را درست ترین عقاید می داند و هر غقیده و عملی غیر از آن را اشتباه می پندارد. به همین دلیل توقع دارد همه مثل او فکر کنند، احساس کنند و رفتار کنند.
او با انتقاد کردن احساس قدرت و برتری می کند و از این طریق بر ناتوانی کودک خود سرپوش می گذارد تا آبرویش نرود.
برگرفته از کتاب آیینه ای در برابر خود نوشته معصومه وارسته
بالغ درون را نیز بشناسید: https://hesesabz.ir/بالغ-درون/
کودک درون را نیز بشناسید: https://hesesabz.ir/کودک-درون/
