آیا خودت رو دوست داری؟
وقتی عاشق خودت باشی، آزادی را تجربه میکنی. آزادی از شک به خود، تنفر از خود و ظلمی که خودت به خودت میکنی.
دوست داشتن خود یعنی خودت رو از چیزهایی که لایقشون هستی دور نکنی.
عشق به خود یعنی رشد کردن و لذت بردن در زندگی.
عشق به خود مهمترین و ضروری ترین نیاز در داشتن یک زندگی شاد است.
عشق به خود یک انتخاب است، تعهدی نسبت به خود که با وجود تمام موانع اجتماعی و بیولوژیکی که در سر راه ما قرار دارد ، دوست داریم خودمان را دوست داشته باشیم. عشق به خود در یک مکان ، شخص یا چیز خاصی یافت نمی شود.
آیا وقتی خودت رو دوست نداشته باشی، وقتی عاشق خودت نباشی میتونی فرد دیگه ای رو دوست داشته باشی؟
این جمله را شنیده ایم که تا زمانی که خودتان را دوست نداشته باشید نمیتوانید دیگران را دوست داشته باشید اما این جمله کاملا هم درست نیست چون شما میتوانید فرد دیگری را دوست بدارید و برای او هر کاری کنید در حالیکه خالی از عشق به خود باشید.
آنچه مسلم است این است که شما نمیتوانید از او انتظار داشته باشید این حس را در شما بیدار کند و این نبود عشق به خودتان را به شما بدهد.
به عقیدۀ من زمانیکه خودمان را دوست نداشته باشیم دیگری را به شکلی افراطی و عاجزانه دوست خواهیم داشت چرا که اعتماد به نفس، عزت نفس و حس کافی بودن را در خود احساس نمیکنیم و همین امر سبب میشود که ما در رابطه به شکلی تحقیرآمیز و ملتمسانه باقی بمانیم.
عشق به خود داشتن انتخاب میشود، ساخته میشود، تمرین میشود و برایش مبارزه میشود.
نیاز است چه کارهایی انجام دهیم که در دوست داشتن خودمان، موفق باشیم:
1- انتخاب کنیم که انجامش دهیم:
یادمان باشد ما انتخاب میکنیم که خودمان را دوست داشته باشیم و چیزی نیست که به ما داده شود، چیزی نیست که در فرد دیگر یا چیز دیگری یافت شود.
شما به دوست داشتن خود دست خواهید یافت به محض اینکه تصمیم بگیرید که چنین چیزی را میخواهید.
تا اینجای زندگیت با تصور اینکه به اندازه، کافی و خوب نیستی از خودت احساس بیزاری داشتی، از اینجا به بعد تصمیم بگیر که به شکل دیگه ای به خودت بنگری، تصمیم بگیر خودت رو دوست داشته باشی. در واقع تو باید خودت رو مجبور کنی که این ذهنیت سمی رو از فکرت بیرون کنی.
انتخاب کن که به تمام از خود بیزاریهای درونیت نه بگی، انتخاب کن که این حقیقت رو به خودت بگی که تو همه چیز تمام نیستی و این اصلا چیز بدی نیست.
به خودت اجازه بده خودت رو دوست داشته باشی، تو شایستۀ دوست داشته شدن هستی حتی اگر خودت بهش باور نداشته باشی. زمان بگذار و به خودت این رو بگو و بگذار که باورش کنی.
این اولین مرحله برای دوست داشتن خود است اینکه انتخاب کنیم که خودمان را دوست داشته باشیم
2- خودتان را همانگونه که هستید بپذیرید:
تو همونی هستی که هستی و هیچ مشکل و چیز بدی در اون نیست.
حتما لازم نیست تو چیزی غیر از خودت باشی تا ارزشمند باشی یا به حد کافی خوب باشی. اونی که الان هستی کافیه.
ممکن است مردم شما را دوست نداشته باشند و این اشکالی ندارد زیرا هدف از عشق به خود این است که مهم نیست نظر دیگران درباره شما چیست. تنها آنچه مهم است این است که شما درباره خود چه فکر می کنید.
این کار با پذیرفتن حودتان به همین شکل که هستید و اعتقاد به این که این جور بودن هیچ مشکلی ندارد شروع می شود.
3- بدانید که عشق به خود سفری بی پایان است:
همچنان که ما در مسیر زندگی قدم بر میداریم، رشد میکنیم، تغییر میکنیم، یاد میگیریم و تبدیل به انسان جدیدی حواهیم شد.
همگی ما با انسانی که 10 سال پیش بوده ایم تفاوت های زیادی کرده ایم و عشق به خود به این معنا نیست که باید خودمان را به همان شکلی که از ابتدا از خود دیده ایم دوست داشته باشیم ما تغییر میکنیم و هر روز نسبت به گذشته تمایلات، عقاید و رفتارهای متفاوتی پیداخواهیم کرد، پس لازم است که بتوانیم در هر لحظه خودمان را دوست داشته باشیم و این دوست داشتن را مختص به حالت یا زمان خاصی در حودمان نکنیم.
درواقع منظور من این است که با وجود شکستها و افتادن زمینهای زندگیت باز هم خودت رو در تمامی مسیر رشد و تغییرت دوست داشته باش.
4- از به دنبال کمال بودن دست بردار:
تو هرگز کاملترین نحواهی بود، هیچ انسانی هرگز به این مرتبه نخواهد رسید.
اجازه نده این طرز فکر تو رو از دوست داشتن خودت منصرف کنه، اینکه بخوای از خودت به خاطر اینکه کافی و کامل نیستی متنفر باشی آسونه، اما چنین طرز فکری تنها خودتنفری و در تو بیدار میکنه و این داشتن حس بد به خودت تو رو در همینجا که هستی به حالت سکون نگه میداره چون وقت فکر کنی خوب و کامل نیستی اعتماد به نفس و انگیزه برای شروع هیچ کار و پیشرفتی رو نخواهی داشت.
نکته دوم این است که تو با این نگرش به جای تمرکز روز داشته هات و استعدادها و تواناییهایت بر روی چیزهایی که نداری و همه اونچه که نیستی تمرکز میکنی.
عشق به خود در دیدن نعمت ها، داشته ها، توانایی ها و خوبیها شکوفا میشه؛ به این معنی که تو باید هر آنچه داری چه نعمتهای درونی و چه نعمت های بیرونی خودت رو ببینی و بابت اونها شکرگزار باشی.
عشق به خود در طرز فکری که ریشه در کمال دارد و به دنبال عالی ترین بودن باشد می خشکد و میمیرد.
5- تفاوت بین حقیقت و عقیده را بشناسیم:
عشق به خود با تغییر در نگرش و شیوه ای که حودت رو میبینی و درباره خودت فکر میکنی شروع میشه.
همه اینها از حرف های درونی و داستهان هایی که برای خودت تعریف میکنی شروع میشه
به طور مثال:
من نمیتونم این کار رو انجام بدم چون (من خیلی احمقم، ضعیفم و…)
من هیچوقت نمیتونم همچینی چیزی رو داشته باشم چون (من به حد کافی خوب نیستم، این چیزا مال آدمهایی مثل من نیست، اگه اونجور بودم/ اگه مثل فلانی بودم منم میتونستم چیزی رو که میخوام داشته باشم)
من ی ( احمق، حنگ، بی استعداد و هزار تا صفت بد) هستم
به حرف هایی که در طول روز به خودتون میگید توجه کنید، همین صحبت ها هستند که عشق و دوست داشتن به خود را در شما بیدار میکنند یا از بین میبرند.
همچنین بخوانید : من نمیتوانم را قدغن کنیم
از خود ناامید شدن و احساس ناکافی بودن زمانی رخ میدهد که در زمان خاصی فرد، افراد یا چیزی باعث میشود احساس کنی کافی نیستی. این ممکنه حرفی از سمت خانواده یا اجتماع باشه، و حتی فیلمی که دیده اید یا مجله ای با سنجش شخصیت شما یاشد.
هزاران چیز در زندگی ما و هر روزه وجود دارد که میتواند در ما این جس را ایجاد کند، شما زندگی به قول معروف مشهور و محبوب ترین افراد را نیز بنگرید همواره عده ای وجود دارند که آنها را خوب نمیدانند.
هر کدام از این دلایل میتواند ارزش شما را زیر سوال برده و احساس بدی را در شما نسبت به خودتان بیدار کند.
چیزی که لازم است متوجهش باشید این است که اغلب این افکار حقیقت ندارند. اغلب اینها افکار و عقاید ما نسبت به خودمان هستند، اما ما با این نظرات به عنوان یک واقعیت – واقعیت های غیر قابل انکار – رفتار می کنیم.
وقتی به خودمان بگوییم که من نمیتوانم، هرگز نخواهیم توانست چرا که مغز ما این جملات را به عنوان واقعیت میپذیرد.
وقتی شما میگویید من نمیتوانم یا این چیزها برای من نیست دو چیز را در درون خود از بین میبرید:
- امید: شما تصمیم میگیرید که نمیتوانید پس دلیلی برای تلاش وجود نخواهد داشت.
- رشد: شما فرصت امتحان کردن و درنتیجه شکست و یادگیری و رشد را از خود میگیرید.
شما در یک ذهنیت ثابت گیر می کنید و چاره ای جز تسلیم در برابر سرنوشت خود به عنوان یک بازنده خودخواسته نیستید. اگر می خواهید خودتان را دوست داشته باشید ، این تفکرات باید متوقف شود زیرا اینها واقعیت نیستند.
همچنین بخوانید: هیچ چیز درست پیش نمیره اگه تو به خودت باور نداشته باشی
6- بیاموز که شکست هم میتواند دوست تو باشد:
وقتی شکست می خوریم ، آن را بهانه می کنیم تا از به خودمان ثابت کنیم که به اندازه کافی خوب نیستیم و از حودمان متنفر شویم. اما تمام این تفکرات اشتباه است.
شکست مرحله ای از فرایند رشد است، به جای اینکه بر این تمرکز کنید که به اندازه کافی خوب نبودید به این توجه کنید که چه چیزهایی یاد گرفتید
از این زاویه بهش نگاه کن که چقدر رشد کردی ، چطور میتونی چیزی رو که فهمیدی و یاد گرفتی رو در ادامه به کار بگیری
اجازه نده شکست دلیلی باشه بر اینکه از خودت متنفر باشی . انتخاب کن که به عنوان یک درس در مسیر پیشرفت بهش نگاه کنی و وقتی شکست میخوری به خودت لبخند بزن.
بخند، بلند شو و به این فکر کن چطور میتونی با این درس به رشد کردن ادامه بدی و به جلو حرکت کن.
تو در مسیر زندگیت بارها شکست میخوری و در مسیر موفقیت، نمیشه از شکست اجتناب کرد.
7- مسئولیت پذیر باش اما یاد بگیر همه چیز رو تو زندگی تقصیر حودت نندازی:
همۀ چیزهای زندگی دربارۀ تو نیست.
ما هر روزه با صجبت ها و افکار منفی بمباران میشویم اگر بخواهیم به تمام آنها اهمیت دهیم و به خودمان بگیریم پس از مدتی دیگران روان سالمی نخواهیم داشت
بدانیدی بیشتر نظرات بد و منفی که از دیگران راجع به خودتان میگیرید واقعیت شما نیستند بلکه بیان کننده واقعیت درونی آنها، شخصبت و کمبودهای آنهاست، اما اگر نظری به واقع درست بود سعی کنید با حس خوب و با دید بهتر شدن خودتان ان را بپذیرید.
من به خودم میگم آیا حرفش درسته اگه نه که هیچی رهاش میکنم و کلا فراموشش میکنم اما اگر درون خودم بهش حق بدم اونوقت به خودم میگم ببین دختر باید خودت رو بهتر کنی اما به خودم سخت نمیگیرم یا خودم رو سرزنش نمیکنم که چرا اینجوری هستی یا گند زدی و ….، فقط با حس خوب و پر انرژی خودم رو بهتر میکنم .
یادت باشه با شخصی نکردن چیزها خودت رو شکنجه نخواهی داد، از خودت متنفر نخواهی شد و در نتیجه خودت رو دوست خواهی داشت.
برگرفته از lifehack
